178. H αλήθεια, όταν λέγεται, διδάσκει και                                         τιμωρεί!

                                                    Ιστότοπος:ofigousiotis2.blogspot.com

                                                    E-mail:giwrgospattas@gmail.com 

177. Η αξία του παραμυθιού για                        τα παιδιά!

                                 Ιστότοπος:ofigousiotis2.blogspot.com                                                          Email:giwrgospattas.gmail.com

      Αφορμή για τις λίγες αυτές σκέψεις στάθηκε μία δουλειά του Διονύση Σαββόπουλου, που έχει να κάνει με μουσικά κομμάτια για παιδιά και αφηγήσεις παραμυθιών. Πέρα από τον έξοχο αυτό συνδυασμό μουσικής και αφήγησης, εκείνο που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι το πώς ένας πολύ στέρεα δεμένος με την πραγματικότητα της ζωής άνθρωπος, όπως ο Σαββόπουλος, κατάλαβε - μέσα από την επικοινωνία που είχε με τα εγγόνια του - το βαθύτερο νόημα του παραμυθιού, από το τελετουργικό της αφήγησης του οποίου βρίσκουν με συμβολικό τρόπο την έκφρασή τους ιδιαίτερες ψυχικές ανάγκες των παιδιών. Και τούτο, σε αντίθεση με κάποιες δήθεν σύγχρονες απόψεις που λένε όχι παραμύθια στα παιδιά, γιατί τα βγάζουν έξω από την πραγματικότητα της ζωής. Παραμύθι θεωρώ, στ' αλήθεια, αυτή ακριβώς την άποψη "όχι παραμύθια στα παιδιά".  

    Αρχικά, θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι οι έντονες επιθυμίες των παιδιών - οι φυσιολογικές, εννοείται, και όχι οι τεχνητές με τα συνεχή "θέλω" - αποτελούν επιταγές της ίδιας της φύσης. Σε ό,τι αφορά την παιδαγωγική μας στάση, όποιος γνωρίζει να ακούει τις επιταγές της φύσης ποτέ δεν θα κάνει λάθος. Ποτέ η φύση δεν κάνει λάθος, όπως πολλοί μεγάλοι στοχαστές και παιδαγωγοί το υπονόησαν με όσα μας είπαν.

    "Τα παιδιά, ξέρετε, είναι αχόρταγα για παραμύθια και θέλουν να ακούνε συνεχώς καινούρια πράγματα", άκουσα να λέει ο Σαββόπουλος. Έτσι ακριβώς είναι. Τα παιδιά θέλουν πάρα πολύ να ακούνε παραμύθια και μάλιστα καινούριες επινοήσεις κάθε φορά. Το παραμύθι τα συνεπαίρνει κυριολεκτικά. Αυτό, απλά σημαίνει ότι το παραμύθι ανταποκρίνεται καίρια σε μια έντονη ψυχική ανάγκη του παιδιού: Επιθυμεί έντονα να ξαναζήσει - έστω για λίγο - μέσα σε έναν ονειρικό κόσμο, όπως περίπου ζούσε πριν από λίγο καιρό μέσα στην κοιλιά της μητέρας του! Νιώθοντας ακόμα αδύναμο τον εαυτό του μέσα στον κόσμο των ενηλίκων και της ίδιας της ζωής, επιζητά να ξαναζήσει σε μία φαντασιακή πραγματικότητα, όχι για να παραμείνει σ' αυτή, αλλά για να στηριχθεί σ' αυτή και να το βοηθήσει να ξεπεράσει τις εσωτερικές του πιέσεις και ανασφάλειες και σιγά σιγά να προσαρμοστεί στην πραγματικότητα της ζωής. Τέτοιες διέξοδοι δίνονται στην ψυχή και το πνεύμα του παιδιού μέσα από το παραμύθι και τις υπερβολές του. Τελετουργικό ενηλικίωσης των παιδιών θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει όλο αυτό το σκηνικό που στήνεται με το παραμύθι. Όλες οι δυσκολίες ξεπερνιούνται μέσα στο παραμύθι, που πάντα έχει ένα ευχάριστο τέλος. Οι ήρωές του, όσες δυσκολίες και να συναντήσουν, στο τέλος θα βρουν τον τρόπο να τις ξεπεράσουν και να δικαιωθούν. Παρακολουθώντας το παιδί τη δράση των ηρώων του παραμυθιού, ταυτίζεται μαζί τους και στο τέλος ανακουφίζεται το ίδιο, ακριβώς γιατί θεωρεί ότι πάντα υπάρχουν λύσεις σε όλες τις δυσκολίες της ζωής - όπως αυτές που βιώνει το ίδιο - άρα, κι εκείνο θα καταφέρει να τις βρει σαν θα μεγαλώσει. Μέσα από την ταύτισή του με τους ήρωες του παραμυθιού - και το αίσιο τέλος - το παιδί αποκτά θάρρος και αυτοπεποίθηση. Ακόμα και αν αργότερα στη ζωή του δεν θα τα βρει όλα ρόδινα, όπως θα ήθελε το ίδιο, εκείνο το θάρρος ωστόσο που αποκόμισε από τα παραμύθια - σε συνδυασμό με την ενστικτώδη ορμή για τη ζωή - του δίνει τη δύναμη να συνεχίσει να προσπαθεί.

      Δεν είναι τόσο μόνο το διδακτικό μέρος του παραμυθιού που έχει σημασία για το παιδί, όσο οι διέξοδοι που του δίνονται, όπως είπαμε, οι συγκινήσεις που βιώνει και το ότι διευρύνονται οι ορίζοντες της φαντασίας του. Αυτό το τελευταίο μάλιστα θα παίξει πολύ σπουδαίο ρόλο για τη μετέπειτα ψυχική του ανάπτυξη και πνευματική εξέλιξη. Κάποτε, σε μια εισήγησή του, ο Κωστής Παλαμάς είχε πει το εξής: "Χωρίς φαντασία, ανθρώπινη ζωή δεν υφίσταται, ουδέ τέχνη". Με το εργαλείο της φαντασίας βρίσκουν οι άνθρωποι τις περισσότερες από τις λύσεις στα προβλήματα της ζωής. Ο Αινστάιν είχε πει ότι, αν θέλετε το παιδί σας να αποκτήσει πλούσιο συναισθηματικό και πνευματικό κόσμο, διαβάστε του παραμύθια. Και αν θέλετε να γίνει έξυπνο, διαβάστε του περισσότερα παραμύθια! Τα παραμύθια εμπλουτίζουν την κοινωνική ζωή και συμβάλουν στην κοινωνικοποίηση του παιδιού. Με το παραμύθι, τα παιδιά αντιλαμβάνονται ότι, όχι μόνο οι μεγάλοι αλλά και οι μικροί έχουν δύναμη. Ειπώθηκε - και είναι σωστό - ότι ο άνθρωπος είναι το προιόν των τραυμάτων της παιδικής ηλικίας. Το παραμύθι αποτελεί μία διαδικασία επούλωσης αυτών των τραυμάτων, άρα, συμβάλει αποφασιστικά στην ψυχική υγεία του παιδιού. Συμβάλει, δηλαδή, στην υγιή ανθρώπινη ανάπτυξη και ωρίμανση. Ακόμα και δύσκολα θέματα, όπως είναι ο θάνατος και ο χωρισμός, αντιμετωπίζονται αισίως μέσω του παραμυθιού.

      Το ότι το παραμύθι είναι τόσο χρήσιμο για τα παιδιά, αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να τους λέμε όλη τη μέρα παραμύθια. Όπως με το φαγητό, χρειάζονται ορισμένες δόσεις σε κατάλληλες στιγμές. Το καλύτερο είναι ένα παραμύθι την ημέρα (με κάποια διαλείμματα, έστω). Ευνόητο, η πιο κατάλληλη ηλικία για παραμύθια είναι η προσχολική. Από 2 μέχρι 6 ετών περίπου. Περισσότερη μάλιστα ανάγκη για παραμύθια έχουν τα παιδιά μικρότερης ηλικίας. Γι' αυτό, όσο το παιδί μεγαλώνει τόσο μειώνουμε τις αφηγήσεις παραμυθιών και αρκούμαστε στις πραγματικές ιστοριούλες, από γεγονότα του παρόντος ή του παρελθόντος και της Ιστορίας. Όσο για την αφήγηση του παραμυθιού, αυτό είναι ένα άλλο σημαντικό θέμα, ώστε να προκύψει για το παιδί το μέγιστο δυνατό όφελος.

                                                              Η τέχνη της αφήγησης!

       Η καλή αφήγηση είναι σίγουρα μία τέχνη. Ο απλός γονιός θα κάνει την αφήγησή του στο παιδί, όπως του μιλά στην καθημερινή τους επικοινωνία, προσέχοντας βέβαια περισσότερο κάποια σημεία της. Η αφήγηση θα γίνεται αργά και ήρεμα, με σωστή κατά το δυνατόν άρθρωση και απλά στοιχεία υποκριτικής (δηλαδή, με ενδιάμεσες παύσεις και ανεβοκατέβασμα της φωνής, όπου χρειάζεται, ελαφρές κινήσεις των χεριών και κάποιες εκφράσεις του προσώπου, που μεταδίδουν ανάλογες καταστάσεις και συγκινήσεις). Έτσι, η αφήγηση γίνεται πιο ζωντανή και βιωματική. Περιττό, βέβαια, να πούμε ότι η αφήγηση είναι προτιμότερη από την ανάγνωση μέσα από το βιβλίο. Καλό θα ήταν κάποια ενδιαφέροντα παραμυθάκια να τα μαθαίνουν οι γονείς και οι παππούδες και να τα διηγούνται στα παιδιά. Με τη βιωματική αφήγηση, το παιδί παίρνει μεγαλύτερες συγκινήσεις και αποτυπώνει καλύτερα, όχι μόνο το περιεχόμενο του παραμυθιού, αλλά κυρίως τον τρόπο αφήγησης, τον οποίο θα φροντίσει να εφαρμόσει και το ίδιο αργότερα στη ζωή.

      

     

176. Νίκος Χαλίλης: Ένας Οξυώτης στα                       στρατόπεδα συγκέντρωσης των ναζί!

                       Ιστότοπος:ofigousiotis2.blogspot.com                                                              E-mail:giwrgospattas@gmail.com

   Είναι γνωστά στην Ιστορία τα εγκλήματα πολέμου και οι θηριωδίες που διέπραξαν οι χιτλερικές δυνάμεις των ναζί, κατά τη διάρκεια του Β' παγκοσμίου πολέμου, κυρίως μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Σε κάποια από αυτά, οι κρατούμενοι πέθαιναν από ασιτία, βασανιστήρια, ασθένειες και καταναγκαστική εργασία που ξεπερνούσε κάθε φυσικό ανθρώπινο όριο, ενώ σε άλλα γίνονταν μαζικές εκτελέσεις σε θαλάμους αερίων και αποτεφρωτικούς κλιβάνους (κρεματόρια). Πολλοί από τους κρατούμενους, επίσης, χρησιμοποιήθηκαν ως πειραματόζωα, για δήθεν εξαγωγή επιστημονικών πορισμάτων, από τον αρχίατρο των ναζί Γιόζεφ Μένγκελε, υποβάλλοντάς τους σε ανήκουστα σωματικά και ψυχικά μαρτύρια. 

    Ανάμεσα στις χιλιάδες των κρατουμένων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ήταν και ένας Οξυώτης: Ο Νίκος Χαλίλης, από το συνοικισμό της Κούρας. Ήταν αγνοούμενος επί τρία ολόκληρα χρόνια κατά την περίοδο της Κατοχής, χωρίς κανείς να γνωρίζει το παραμικρό για την τύχη του. Φαντάζεστε, λοιπόν, την ευχάριστη έκπληξη της οικογένειάς του, όταν μετά από μία τριετία παρουσιάστηκε ξαφνικά μπροστά της. Ο Νίκος Χαλίλης συνελήφθη τον Ιούλιο του 1942, από ιταλικό απόσπασμα, μέσα στο ίδιο του το σπίτι. Ο λόγος της σύλληψής του ήταν ότι έφτασε στα αυτιά των Ιταλο-Γερμανών η πληροφορία ότι είχε στην κατοχή του όπλα. Οι Ιταλοί τον παρέδωσαν στους Γερμανούς στο Μουζάκι, οι οποίοι στη συνέχεια τον μετέφεραν στην Kommandatour (φρουραρχείο) στα Τρίκαλα, όπου παρέμεινε οχτώ μέρες, συνεχώς βασανιζόμενος. Εκεί τον βρήκε η γυναίκα του, όταν μετέπειτα πήγε για να παραδώσει τα όπλα στους Γερμανούς. Μόνο για μία βραδιά της επετράπη να επισκεφθεί τον άντρα της και να περιποιηθεί κάπως τις πληγές του που έφερε σε όλο του το σώμα. Την επομένη τον πήγαν στη Λάρισα, όπου πέρασε από δίκη και καταδικάστηκε σε θάνατο!

    Από τη Λάρισα, στη συνέχεια, τον μετέφεραν σε στρατόπεδο κρατουμένων στην Αθήνα, όπου παρέμεινε για ένα διάστημα, μαζί με κάποιον Γιάννη Κόκκαλη από την Πορτή. Κάποιο βράδυ, λέει, αποφάσισαν να δραπετεύσουν, αλλά τελικά έγιναν αντιληπτοί, τη στιγμή κατά την οποία ο Νίκος Χαλίλης βοηθούσε έναν παπά να περάσει κι εκείνος το συρματόπλεγμα. Κατά το εγχείρημά τους αυτό, μόνο ο Κόκκαλης κατάφερε να ξεφύγει.

    Τις επόμενες μέρες, προκειμένου να εξασφαλιστούν εργατικά χέρια, ο Χίτλερ έδωσε εντολή να μετατραπούν οι ποινές του θανάτου σε ισόβια δεσμά και ο Νίκος Χαλίλης μεταφέρθηκε σε ένα από τα μικρότερα στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Πολωνία - ο ίδιος δεν γνώριζε ακριβώς σε ποιο. Συμπεραίνουμε ότι ήταν σε ένα από τα στρατόπεδα που βρίσκονταν στο Μάιντεκ, στο Πλάζοφ, στο Στούτχοφ ή στη Βαρσοβία. Σ' αυτό το στρατόπεδο ο Νίκος έζησε επί τρία και πλέον χρόνια, χωρίς να βλέπει ούτε την ελάχιστη ελπίδα διαφυγής ή ότι ήταν δυνατό να επιζήσει. Οι κρατούμενοι ήταν στοιβαγμένοι πολλοί μαζί μέσα σε δωμάτια χωρίς παράθυρα και τους δίνανε για φαγητό μόνο μία πατάτα ψητή την ημέρα και μία μικρή φέτα ψωμί, αλμυρή κι αυτή. Όσοι απ' αυτούς είχαν δυνάμεις μέσα τους, τους πήγαιναν και δούλευαν δώδεκα ώρες την ημέρα σε εργοστάσιο παραγωγής πυρομαχικών. Μαζί μ' αυτούς και ο Νίκος Χαλίλης.

    Από τις 10.000 των κρατουμένων σ' αυτό το στρατόπεδο, όπως είπε ο Νίκος, κατάφεραν να επιζήσουν μόνο οι 2.000! Και τούτο με το εξής τέχνασμα: Όποιος πέθαινε δίπλα τους, τον σκέπαζαν με την κάπα του και όταν πήγαιναν για συσσίτιο ζητούσαν και έπαιρναν επιπλέον τη μερίδα του, λέγοντας στους Γερμανούς ότι ο...τάδε δεν μπορεί να σηκωθεί από αδυναμία ή αρρώστια. Μετά, όμως, από μερικές μέρες, όταν πλέον το πτώμα άρχιζε να μυρίζει, τότε τον παρέδιναν στους Γερμανούς και ακολουθούσαν την ίδια διαδικασία με άλλον πεθαμένο! Η ίδια η φρίκη δηλαδή προσωποποιημένη δίπλα τους και μέσα τους!

    Τελικά, μετά την ήττα του άξονα και τη λήξη του πολέμου, ο ρωσικός στρατός απελευθέρωσε όσους επέζησαν εκείνου του μαρτυρίου. Ο Νίκος Χαλίλης επέστρεψε στην Ελλάδα τον Οκτώβρη του 1945, έχοντας μαζί του ένα δεκαπεντάχρονο κορίτσι - κάποια Αννούλα από την Άρτα - που είχε συλληφθεί επίσης στην Ελλάδα και κρατούνταν στο τμήμα γυναικών του ίδιου στρατοπέδου. Ο λόγος της σύλληψής του ήταν ότι τα τέσσερα αδέρφια της έκαναν αντίσταση στα βουνά κατά των κατακτητών. Έτσι πίστευαν ότι τα αδέρφια της θα έτρεχαν να την απελευθερώσουν - οπότε θα είχαν την ευκαιρία να τους συλλάβουν - αλλά αυτό δεν έγινε ποτέ.  Με την επιστροφή του στην Ελλάδα, ο Νίκος, παίρνοντας κουράγιο από την οικογένειά του, κατάφερε να επουλώσει τις πληγές του παρελθόντος και να ζήσει κοντά της μία ήρεμη και δημιουργική ζωή. Παρά τις τόσες περιπέτειες και τα βασανιστήρια που υπέστη, ήταν πάντα ένας δραστήριος και ανοιχτόκαρδος άνθρωπος. Τα καλοκαίρια τον συναντούσες στις κορυφογραμμές της Καράβας, κοντά στα κοπάδια του, ενώ το χειμώνα κατέβαινε στα "χειμαδιά", όπως τότε ήταν συνήθειο. Πέθανε πλήρης ημερών, σε ηλικία 86 ετών, το 1999. Τις δύο τελευταίες δεκαετίες της ζωής του έκανε αγορές και έχτισε σπίτι στον Πύργο Ιθώμης, όπου σήμερα διαμένουν τα τρία από τα πέντε παιδιά του και τα εγγόνια του. 

    (Τις πληροφορίες για τη δραματική περιπέτεια του Νίκου Χαλίλη στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των ναζί, μου τις έδωσε ο δευτερότοκος γιος του Χρήστος, ετών 81 σήμερα, που διαμένει στον Πύργο Ιθώμης. Όταν ο πατέρας του συνελήφθη από τους Γερμανούς, το 1942, ήταν μόλις έξι μηνών νεογέννητο)!                                                                                                                                                                                              

175. Eπιστροφή και αποχαιρετισμός στη                                         γενέτειρα!

                                                               Ιστότοπος:ofigousiotis2.blogspot.com                                                           E-mail:giwrgospattas@gmail.com

     Η ζωή δεν είναι μονόδρομος. Όπου κι αν περάσει κανείς τη ζωή του, όπου σταθεί, ευδοκιμήσει και δραστηριοποιηθεί στα νιάτα του, με το πλήρωμα του χρόνου θα ξαναγυρίσει στο σημείο απ' όπου ξεκίνησε την πορεία του. Με φυσική παρουσία ή νοερά, θα βρεθεί και πάλι στον τόπο που γεννήθηκε, όπου πήγε στο σχολείο και βίωσε τα πρώτα δομικά της ύπαρξής του βιοτικά συμβάντα. Θα ξαναγυρίσει στις παιδικές και νεανικές του μνήμες. 

                                                          Μοναδικές ομορφιές!

      Άνοιξη και καλοκαίρι είναι οι εποχές που μπορείς να χαρείς αυτά τα μέρη, όπως η Μεγάλη Βρύση, η γενέθλια γη. Τότε σμίγει κανείς και γίνεται ένα με τη φύση, το δροσερό κυματισμό του αέρα, την ιστορία αυτού του τόπου και την ομορφιά που ξεχειλίζει παντού, σε κάθε σημείο, όπου κι αν γυρίσεις το βλέμμα σου. Σε συνεπαίρνει η οργιαστική βλάστηση, η πράσινη φορεσιά της φύσης με τις ποικίλες οσμές της, οι γνώριμες και αιώνιες κορυφογραμμές, οι βουνοπλαγιές και τ' απόσκια, οι λαγκαδιές και οι ρεματιές με τα αιωνόβια πλατάνια, τα δάση της οξιάς, του έλατου και της καστανιάς, οι αλπικές ζώνες και οι φτερωμένες πλαγιές. Ανάγλυφο ακόρεστης ποικιλίας. Επιμήκεις και δαντελωτές κορυφογραμμές, φαράγγια και χαραδρώσεις, αληθινά τερτίπια της φύσης. Θαυμάζεις τον επίμονο τρόπο, με τον οποίο οι φυσικές δυνάμεις λειτούργησαν μέσα στο διάβα των αιώνων για να σμιλέψουν αυτό το επιβλητικό, ρομαντικό, τραχύ και αρρενωπό τοπίο που ξαφνιάζει το βλέμμα του επισκέπτη.

                                                        Βουνά, σύμβολα ελευθερίας!

     Πατώντας το πόδι σου σ' αυτά τα μέρη με την τεράστια γκάμα χρωμάτων και γραμμών, νιώθεις ένα ευχάριστο αίσθημα ελευθερίας να σε κατακλύζει. Τα ψηλά βουνά, άλλωστε, υπήρξαν ανέκαθεν το λίκνο και τα σύμβολα της ελευθερίας. Αισθάνεσαι να ξεγλιστρά ελαφρά από πάνω σου ένας μανδύας του φόβου και της υπαρξιακής αγωνίας, αφήνοντας ταυτόχρονα να βγει από μέσα σου ένας βαθύς αναστεναγμός, καθώς θυμάσαι τα περασμένα. Το αίσθημα της ελευθερίας εδώ κυριαρχεί, ακόμα και όταν διαπιστώνεις τις όχι και τόσο ενθαρρυντικές μελλοντικές προοπτικές αυτού του τόπου.

                                                           Σπίτια εγκαταλειμμένα!

    Στο χωριό υπάρχουν αρκετά νεόδμητα ή ανακαινισμένα σπίτια. Βλέπεις, όμως, και σπίτια που έδωσαν άνιση μάχη με το χρόνο και, τελικά, μετά την εγκατάλειψή τους, σωριάστηκαν στο έδαφος και περιμένουν. Περιμένουν έναν φωτογράφο να τα απαθανατίσει, έναν μελετητή του χρόνου να τα καταγράψει, ή έναν απόγονο να τα ξαναχτίσει. Αυτά τα σπίτια με τις γκρεμισμένες πόρτες και τις χορταριασμένες στέγες και αυτά τα χέρσα χωράφια δεν υπήρξαν και δεν υπάρχουν χωρίς λόγο. Έγραψαν τη δική τους ιστορία και περιμένουν να περπατήσουμε ανάμεσά τους, να αφουγκραστούμε τις σιωπές τους, να θυμηθούμε τους παλαιούς ρυθμούς της ζωής και να τα μετασχηματίσουμε σε λόγο. Έτσι, τα ξαναδίνουμε ζωή και τα επιτρέπουμε να ξαναϋπάρξουν σε ένα άλλο επίπεδο μεταξύ μύθου, μνήμης, ιστορίας και πραγματικότητας. Η σκληρή  - και στοχαστικά ήρεμη - αυτή πραγματικότητα σημαδεύει καίρια το χρόνο και το συναισθηματικό μας κόσμο, καθώς αναδύονται έντονες οι μνήμες του παρελθόντος και κονταροχτυπιούνται μέσα μας με τις σύγχρονες ρεαλιστικές καταγραφές.

                                                                Το δικό μου σπίτι!

     Το σπίτι μου βρίσκεται στο πάνω μέρος του συνοικισμού, ακριβώς εκεί όπου αρχίζει το δάσος του έλατου. Στο κάτω μέρος ξεκινούν τα καλλιεργημένα χωράφια. Για την ακρίβεια, τα χωράφια που κάποτε ήταν καλλιεργημένα, γιατί τώρα πλέον είναι όλα χέρσα. Το σπίτι είναι μία ισόγεια, πετρόχτιστη, ορθογώνια κατασκευή, με κόκκινη τσίγκινη στέγη. Είναι παλαιά κατασκευή αλλά στέρεη. Μέσα είναι ανακαινισμένη και λειτουργική. Λόγω της πετρόχτιστης κατασκευής, το χειμώνα το σπίτι είναι ζεστό και το καλοκαίρι δροσερό. Το μόνο που του λείπει είναι οι άνθρωποι που θα το κατοικήσουν. Πριν λίγα χρόνια, απολάμβανα ο ίδιος τα πλεονεκτήματά του τα καλοκαίρια, αλλά τώρα, λόγω προβλημάτων υγείας, σταμάτησα να ανεβαίνω. Είναι το πιο κατάλληλο μέρος για να κάνεις τη βόλτα σου μέσα στο δάσος, να βρεθείς μέσα στην αγκαλιά της φύσης και να βρεις την ηρεμία σου.                                               Στο μπροστινό μέρος, το σπίτι μου έχει μία τεράστια πλακόστρωτη αυλή, ενώ σε μία άκρη δεσπόζει μία μπασκέτα κανονικών διαστάσεων. Εδώ, παλαιότερα, όταν υπήρχε πολύς κόσμος στο συνοικισμό, γίνονταν αγώνες μπάσκετ μέχρι και τα μεσάνυχτα. Στο πάνω μέρος της αυλής, μοσχοβολά το αγιόκλημα και άλλα λουλούδια.                                                                                                                      Όπου κι αν γύρισα στη ζωή μου, είδα πολλά σπίτια - κάποια μάλιστα πραγματικά αρχιτεκτονικά αριστουργήματα - αλλά ένα πράγμα τους έλειπε: η αυλή! Απορώ το γιατί, αλλά απάντηση δεν παίρνω. Ένα σπίτι με αυλή έχει άλλη χάρη. Σου δίνει τη δυνατότητα να κινηθείς, να παίξεις - κυρίως τα παιδιά - να χαρείς. Πόσω μάλλον να διαθέτει και μπασκέτα. Αν η κουζίνα είναι η ψυχή του σπιτιού, η αυλή αναμφίβολα είναι η ανάσα του.

                                                       Ζωή φτωχική αλλά χαρούμενη!

    Η ζωή μας, τα χρόνια εκείνα, ήταν φτωχική αλλά χαρούμενη. Κάθε οικογένεια είχε τουλάχιστο τρία παιδιά. Οι περισσότερες ήταν πολύτεκνες. Εμείς ήμασταν εφτά αδέρφια, μία μικρή κοινωνική ομάδα. Η κοινωνικότητα αναδυόταν μέσα από την ίδια την οικογένεια. Πάμπολλες και οι καθημερινές ασχολίες. Το χωράφι και το μαντρί, το κουβάλημα του πόσιμου νερού από τη βρύση, τα ζώα που τα βγάζαμε για βοσκή, ήταν φυσικές διαδικασίες που γέμιζαν τη μέρα μας. Η διαδρομή για το σχολείο και πάλι πίσω ήταν μία αληθινή εκδρομή. Τρία τέταρτα δρόμος ήταν, αλλά εμείς το κάναμε δέκα - δεκαπέντε λεπτά!

                                                           Η ηρωική γενιά των γονιών!

    Πώς γίνεται κανείς ήρωας; Τον κάνουν οι συνθήκες ή οι επιλογές; Και τα δύο ισχύουν, όταν πρόκειται για τους ηλικιωμένους της εποχής που μιλάμε. Τίποτε δεν τους κιότευε. Τους έβλεπες να δουλεύουν ασταμάτητα από το πρωί μέχρι το βράδυ. Οι αντοχές τους χαλύβδινες. Στο χωράφι, στους κήπους, στο κουβάλημα των ξύλων, στις επισκευές του σπιτιού και των καλυβιών, στα ζώα, παντού σε κάθε δουλειά που απαιτούσαν οι συνθήκες. Από την άλλη, βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή για την υπεράσπιση της πατρίδας. Χωρίς αμφιβολία, οι γονείς μας ήταν μία ηρωική γενιά που πέρασε στην ιστορία. Στο γονεϊκό τους ρόλο επίσης ήταν συνεπέστατοι. Είχαν αρχές που τις πέρασαν και στα παιδιά τους. Η γονεϊκή τους ταυτότητα είχε μία γνησιότητα και μία ανιδιοτέλεια. Ήταν σίγουροι για το ρόλο τους. Σέβονταν και αγαπούσαν τα παιδιά τους. Ήθελαν, σαν θα μεγαλώσουν, να μορφωθούν και να ξεφύγουν από τη δική τους κουραστική ζωή. Θυμάμαι τον πατέρα μου, όταν έπεφτε στα χέρια του κάποιο βιβλίο, φυλλάδιο ή εφημερίδα, μου τα έφερνε για να τα διαβάσω. Έτρεφαν μεγάλο σεβασμό στη μόρφωση και στους μορφωμένους ανθρώπους.

                                                 Όνειρό μου μία ανώτερη μόρφωση!

    Παιδιόθεν οραματιζόμουνα μία ανώτερη μόρφωση. Αυτό για μένα σήμαινε: καλλιέργεια εσωτερική, πνευματική, ηθική αισθητική. Σήμαινε ανοιχτούς ορίζοντες, γνωστική επάρκεια και συνεχή αυτομόρφωση. Σήμαινε θετικό προσανατολισμό απέναντι στη ζωή, τον εαυτό μου και την κοινωνία. Σήμαινε ενδιαφέρον για τα κοινά και τον τόπο μου και τούτο από οποιοδήποτε πόστο. Το τι, τελικά, πέτυχα - μέσα στις υπάρχουσες συνθήκες - ας το κρίνει με αντικειμενική ματιά η ιστορία.

                                                                        Οι αρχές μου!

    Οι αρχές και οι αξίες μου είχαν πάντοτε δημοκρατικό, αγωνιστικό και δημιουργικό προσανατολισμό. Παρά τα προβλήματα, που κάποια κυκλώματα μου δημιούργησαν, σε προσωπικό, οικονομικό, επαγγελματικό και κοινωνικό επίπεδο, στη ζωή μου έμαθα να αγωνίζομαι. Τα όπλα δεν τα κατέθεσα παρά όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου. Πάντα ελεύθερος και υπερήφανος - με τη θετική έννοια των όρων - έδινα τις απαντήσεις μου στη ζωή.

                               Η εντιμότητα των ανθρώπων και η απάτη του κυκλώματος!

    Οι άνθρωποι αυτού του τόπου διακρίνονται για την αδιαμφισβήτητη εντιμότητά τους. Ο λόγος τους συμβόλαιο. Η μόνη παραφωνία σ' αυτό το κλίμα δημιουργήθηκε από το κύκλωμα της απάτης. Χρησιμοποίησε δύο άτομα (άρρενες) από το στενό συγγενικό μου κύκλο για να περάσει τη γραμμή του. Ο κόσμος δεν μπορούσε να καταλάβει ότι πίσω από τις πρωτόγνωρες "αθώες" υποδείξεις κρυβόταν η απάτη! Υπέδειξε στα δύο αυτά άτομα τον τρόπο και μου αφαίρεσαν ένα μεγάλο χρηματικό ποσό. Ουσιαστικά, όλες τις οικονομίες μου από τη διδακτική μου θητεία στη Γερμανία. Τους στήριξαν στο έργο τους - καθ' υπόδειξη - και πρόσωπα της Τράπεζας. Ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ ότι τα άτομα αυτά θα έφταναν στο σημείο να διαπράξουν αυτή την ανέντιμη και διαβολική λαθροχειρία. Συγγενείς μου, μάλιστα, και πρόσωπα της απολύτου εμπιστοσύνης μου! Έτσι, αυτοί με τα χρήματά μου αγόρασαν αυτοκίνητο και έφτιαξαν τα σπίτια τους, ενώ εγώ μένω στο νοίκι. Το χειρότερο όλων μ' αυτή την υπόθεση είναι ότι διέρρηξαν το κοινωνικό συμβόλαιο της εντιμότητας που ισχύει για όλες τις γενεές του χωριού. Για πιο λεπτομερή παρουσίαση, όμως, του θέματος αυτού θα επανέλθω αργότερα με άλλη δημοσίευση. 

                                                 Η γενικότερη εικόνα της γενέτειρας!

    Πέρα από τη Μεγάλη Βρύση - το συνοικισμό μου - η γενικότερη εικόνα της γενέτειρας δεν είναι καθόλου ευχάριστη. Η Οξυά βρίσκεται σε βαθιά παρακμή. Αιτία, η απουσία βασικών έργων υποδομής. Το εσωτερικό οδικό δίκτυο της Οξυάς βρίσκεται σε πρωτόγονη κατάσταση. Μια αλήθεια δεν προσέχθηκε από τους αρμόδιους - ντόπιους και μη - σ' αυτό τον τόπο. Οξυά χωρίς την περιφέρεια και τους συνοικισμούς, είναι μισό χωριό και διχοτομημένο! Αν ο δήμος μας αποφάσιζε να κάνει 200 - 300 μέτρα άσφαλτο κάθε χρόνο, τώρα η περιβόητη σύνδεση, που αγκαλιάζει όλο το χωριό, μέχρι το δάσος και την Αγία Τριάδα, θα είχε ήδη επιτευχθεί. Δεν φτάνει μόνο το φυσικό κάλλος για να επισκεφθεί κάποιος το χωριό και πρωτίστως ο Οξυώτης. Χρειάζονται και ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι. Έγιναν κάποιες προσπάθειες, με ψηφίσματα και δημοσιεύσεις, για κάποια κονδύλια εκ μέρους της πολιτείας, αλλά και αυτά σαμποταρίστηκαν από τους αντιφρονούντες και αντιδραστικούς της Οξυάς. Πάντα υπήρχε η πέμπτη φάλαγγα που απαξίωνε κάθε δημιουργική προσπάθεια σ' αυτό τον τόπο. Πέραν αυτών, ήρθε και ο Ιανός για να οξύνει ακόμα πιο πολύ το πρόβλημα της Οξυάς. Σήμερα - εν έτει 2023 - η μόνη λύση στο πρόβλημα των δρόμων της Οξυάς βρίσκεται στα χέρια της πολιτείας και του δήμου Μουζακίου! Θα ήθελα να παρακαλέσω τους αρμόδιους φορείς να δείξουν μία ευαισθησία απέναντι σε ένα υπό διάλυση χωριό. Μακάρι να δούμε να γίνεται κάτι, προτού αποχαιρετίσουμε το μάταιο και άδικο αυτό κόσμο!

                                                  Το πλήρωμα του χρόνου έφτασε!

     Το πλήρωμα του χρόνου έφτασε! Αποχαιρετώ τα βουνά και κάθε γωνιά αυτού του τόπου. Χαιρετίζω και τους ωραίους ανθρώπους του. Τα πεπραγμένα μου ας αποτελέσουν μία συγκινησιακά φορτισμένη ανάμνηση εις το διηνεκές. Το πρώτο που χρειάζεται αυτός ο τόπος για να πάει μπροστά είναι σύμπνοια και συνεργασία. Όχι άλλα "μανιφέστα" και ανούσιες αντιδράσεις απέναντι στις θετικές επιλογές. Αν θα έπρεπε να αναφέρω μόνο μία από αυτές τις επιλογές, αυτή θα ήταν οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας ( ΑΠΕ), τις οποίες η παγκόσμια κοινότητα επέλεξε για την προστασία του περιβάλλοντος. Το να στρεφόμαστε εναντίον τους, είναι σαν να βάζουμε εμείς φωτιά στα δάση μας, δήθεν για να τα προστατέψουμε από τους εμπρηστές! Τότε, η ζημιά, που εμείς προκαλούμε, επέρχεται πολύ πιο αποτελεσματικά, παρά από τους ίδιους τους εμπρηστές. Όχι αντίδραση για την αντίδραση. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα ακούγονται αντίθετες φωνές. Θα ακούγονται, αλλά υπό τον όρο να μην είναι υποκριτικές και θα αποβλέπουν στην πρόοδο και το καλό του χωριού. Πειστικά επιχειρήματα, ναι, αλλά όχι κροκοδείλια δάκρυα. Οι ειλικρινείς προθέσεις μετράνε εδώ και όχι οι δήθεν ηρωικές αντιστάσεις των υποκριτών, που δεν πείθουν κανέναν παρά μόνο τους αφελείς, οι οποίοι θέλουν να πιστεύουν ότι μπορούν να κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους. Στόχος πάντοτε θα πρέπει να είναι τα απτά, θετικά και μετρήσιμα αποτελέσματα.

 

    

174. Tα αποτελέσματα των εκλογών της 25ης                                       Ιουνίου!

                      Ιστότοπος:ofigousiotis2.blogspot.com                                                           E-mail:giwrgospattas@gmail.com

    Oκτακομματική Βουλή ψήφισε ο ελληνικός λαός στις εκλογές της 25ης Ιουνίου 2023. Εκτός από τα πέντε κόμματα της προηγούμενης Βουλής, εισέρχονται σ' αυτή και τρία μικρά πρωτοεμφανιζόμενα κόμματα του ακροδεξιού - τουλάχιστο τα δύο - πολιτικού φάσματος. Τα κόμματα αυτά μιλούν για υπερπατριωτισμό και για συνέχιση του γένους. Σκοπεύουν να μας ευθυμίσουν ή κάτι άλλο; Θα το δούμε. Πάντως, είναι κόμματα που οι ιδεολογίες τους πάντα δημιουργούν θύματα.                                                                                                                                  Το ανησυχητικό αυτών των εκλογών είναι ότι το ποσοστό της αποχής εκτινάχτηκε στο 52%, ένα στοιχείο που δεν είναι καθόλου ευχάριστο για τη δημοκρατία μας. Τα αποτελέσματα των εκλογών της 25ης Ιουνίου, όπου θριάμβευσε η Νέα Δημοκρατία και είχαμε περαιτέρω πτώση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ, έχουν ως εξής:

                             Νέα Δημοκρατία             40,55% και 158 έδρες                                                                                       ΣΥΡΙΖΑ                          17,84% και  48 έδρες                                                                                         ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ              11,85%    και  32 έδρες                                                                                       ΚΚΕ                                7,69% και 20  έδρες                                                                                         ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ           4,44% και 12   έδρες                                                                                         ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ                    4,64% και 12   έδρες                                                                                      ΝΙΚΗ                                  3,69% και 10 έδρες                                                                                        ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ   3,17% και  8 έδρες

      Καλή αρχή και δημιουργική τετραετία.

173. Τα αποτελέσματα των εκλογών της 21ης                                        Μαϊου! 

                                              Ιστότοπος:ofigousiotis2.blogspot.com                                                          E-mail:giwrgospattas@gmail.com

     Tα αποτελέσματα των εκλογών της 21ης Μαϊου 2023 χαρακτηρίστηκαν από τη συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ, την άνοδο του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και τη σαρωτική νίκη της Νέας Δημοκρατίας.                       Συγκεκριμένα, τα αποτελέσματα έχουν ως εξής:

                               Νέα Δημοκρατία     40,8% και 146 έδρες                                                                                               ΣΥΡΙΖΑ                   20,1% και 71   έδρες                                                                                               ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ        11,5% και 41   έδρες                                                                                               Ελληνική Λύση            4,5% και 16   έδρες

     Ένα άλλο χαρακτηριστικό αυτών των εκλογών ήταν το ότι καμία δημοσκόπηση δεν προέβλεψε τη μεγάλη πτώση του ΣΥΡΙΖΑ.

                                                                  Οι νέες εκλογές!                                                                                Μπορεί η Νέα Δημοκρατία να αύξησε τα ποσοστά της σε σχέση με τις εκλογές του 2019, ωστόσο δεν έχει την απόλυτη πλειοψηφία στις έδρες - λόγω της απλής αναλογικής - ώστε να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Αυτό αναμένεται να το πετύχει στις επόμενες εκλογές που ορίστηκαν να γίνουν στις 25 Ιουνίου. Σ' αυτές τις εκλογές, επίσης, αναμένεται και η περαιτέρω αύξηση των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, οπότε η επιστροφή των οπαδών του θα έχει και συνέχεια.                                                                                

      

 172. Η επιστροφή των οπαδών 

                     του ΠΑΣΟΚ!

                             Ιστότοπος: ofigousiotis2.blogspot.com                                                          E-mail: giwrgospattas@gmail.com

    H ιστορία διαθέτει μνήμη και ενίοτε εκδικείται. Ποιος δεν θυμάται τι έγινε τα προηγούμενα χρόνια και φτάσαμε στη σημερινή συγκυρία, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί μία ακόμα τετραετία διακυβέρνησης της χώρας, στηριζόμενος σε ψηφοφόρους άλλου κόμματος; Η αλήθεια πρέπει να λέγεται. Ο ΣΥΡΙΖΑ παραπλάνησε τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, το 2015, και υπέκλεψε την ψήφο τους. Το ίδιο επιχειρεί να ξανακάνει και στις επερχόμενες εκλογές. Ακολουθώντας αρχές και αξίες, θέλω να είμαι δίκαιος, αλλά θα ήταν άδικο να επαναληφθεί το ίδιο σενάριο και το 2023, βασισμένο το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ στο ίδιο σκεπτικό ότι το ΠΑΣΟΚ ευθυνόταν για τη χρεωκοπία της χώρας.

                                    Ποιος ευθυνόταν για τη χρεωκοπία της χώρας το 2009;

      Πριν από δέκα και παραπάνω χρόνια, το τοπίο για την οικονομική κρίση της Ελλάδας ήταν ακόμα θολό και εύκολα οι ψηφοφόροι μπορούσαν να παραπλανηθούν. Σήμερα, όμως - εν έτει 2023 - τα πράγματα είναι απολύτως ξεκάθαρα. Η ευθύνη για τη χρεωκοπία της χώρας δεν ήταν του ΠΑΣΟΚ. Κατά 90%, η ευθύνη ανήκε στην τότε κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή (2004 - 2009). Για το υπόλοιπο 10%, ευθυνόταν η χρεωκοπία της Lehman Brother. Το ξήλωμα της οικονομίας ουσιαστικά ξεκίνησε το 2006, με την περιβόητη απογραφή που εκτίναξε το δημοσιονομικό έλλειμμα από το 2,4% - που παρέλαβε από το ΠΑΣΟΚ, το 2004, η κυβέρνηση Καραμανλή - στο 6,5%. Ολόκληρος ο ελληνικός και ξένος Τύπος μιλούσε τότε για προεξοφλημένη χρεωκοπία.                                                                        Προτού το ΠΑΣΟΚ προλάβει να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας (2009) και αποταθεί στην Ε.Ε. και στο ΔΝΤ για στήριξη της οικονομίας μας, ήδη από το 2008 στις Βρυξέλλες μιλούσαν για "νεκρό" που απλά αναμένεται η κηδεία του! Ιδού τι έγραφε η εφημερίδα "ΘΕΣΣΑΛΙΑ" του Βόλου στις 23.1.2010: "Οι συζητήσεις περί πτώχευσης της ελληνικής οικονομίας είναι κάπως μακάβρια. Απλούστατα, έχουμε να κάνουμε με έναν νεκρό και συζητούμε πότε θα γίνει η κηδεία του και ποιος θα εκφωνήσει τον επικήδειο. Με την έκφραση αυτή, ανώτατο στέλεχος της Κομισιόν προσπαθεί να εξηγήσει την αίσθηση της αδυναμίας της ελληνικής οικονομίας να εξυπηρετήσει τις δανειακές της υποχρεώσεις και την αίσθηση της προεξοφλημένης χρεωκοπίας....". Το γαλλικό περιοδικό Marrianne, το 2010, σε άρθρο του κατηγορεί τον Κώστα Καραμανλή ως το δημιουργό της ελληνικής χρεωκοπίας, χωρίς ποτέ να πάρει μία απάντηση από τον Έλληνα πρωθυπουργό. Τον κατηγορούσε, επίσης, ότι "με τα ψεύτικα στοιχεία του δημοσιονομικού ελλείμματος, που έδινε στην ευρωπαϊκή επιτροπή, έκανε ταχυδακτυλουργικά κόλπα, όπως ένας πλανόδιος μικροπωλητής σε ένα υπαίθριο παζάρι.....". Η γερμανική εφημερίδα Handelsplatt τότε έγραφε τα εξής: "Το Σεπτέμβριο του 2009, η κυβέρνηση Καραμανλή διετείνετο ότι το έλλειμμα ήταν 3,7%, την ώρα που τα στοιχεία της ελληνικής κεντρικής Τράπεζας μιλούσαν ήδη για έλλειμμα μεγαλύτερο του 10%".                                                                                                                                                         Ακόμα και το απαλλακτικό βούλευμα για τον επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, τον κ. Γεωργίου - που η κυβέρνηση Καραμανλή είχε μηνύσει ότι αλλοίωνε τα στοιχεία που έστελνε στην Ε.Ε. - αναφέρει ότι "οι ευθύνες για το εξωφρενικό έλλειμμα του 15,5%, του 2009, βαρύνουν την κυβέρνηση Καραμανλή". Ο δημοσιογράφος Άρης Αραβανός, επίσης, στο βιβλίο του - Εκδόσεις "Ταξιδευτής", 2022 - γράφει τα εξής: "Οι δύο κυβερνήσεις του Κώστα Καραμανλή (2004-2009) όχι μόνο δεν επιχείρησαν να τιθασεύσουν τα ελλείμματα της ελληνικής οικονομίας, αλλά κυριολεκτικά τα απογείωσαν, ιδίως μετά τις εκλογές του 2007. Την ίδια περίοδο, το δημόσιο χρέος από 170 δις ευρώ - που παρέλαβε η κυβέρνηση Καραμανλή, το 2004 - εκτινάχτηκε στα 300 δις ευρώ!". Τελικά, η κρίση έφερε τα μνημόνια και όχι τα μνημόνια τη χρεωκοπία.

                              Οι έμμεσες ευθύνες και του ΚΚΕ για τη χρεωκοπία!

     Για τη χρεωκοπία της χώρας, έμμεσα ευθύνεται και το ΚΚΕ. Ιδού τι έγραφε, σε ανάρτησή του στο Facebook, ο καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Κρήτης Αχιλλέας Γραβάνης: "Η αριστερά συνέβαλε καθοριστικά στη χρεωκοπία της χώρας. Διέλυσε την παραγωγική βάση με τις απεργίες, τις καταλήψεις, τον κομματικό συνδικαλισμό. Κράτησε προς τα κάτω την εκπαίδευση με τις καταλήψεις, τη βία, τον κομματισμό. Ρήμαξε στην κυριολεξία τα πανεπιστήμια, μετατρέποντάς τα σε άντρα των κομματανθρώπων της. Πολέμησε λυσσαλέα τον εκσυγχρονισμό της χώρας και διευκόλυνε το λαϊκισμό".

                              Ο ΣΥΡΙΖΑ υπέκλεψε την ψήφο των οπαδών του ΠΑΣΟΚ!

    Παρά το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ δεν ευθυνόταν για τη χρεωκοπία της χώρας, εντούτοις το κλίμα που είχε διαμορφωθεί μετά το 2009 του χρέωνε την ευθύνη και ο λαός παρασύρθηκε. Την κατάσταση εκμεταλλεύτηκε τότε ο ΣΥΡΙΖΑ και εισέπραξε τα οφέλη. Μαζική ήταν η μετακίνηση των οπαδών του ΠΑΣΟΚ προς το ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2015. Αυτοί οι οπαδοί αποτελούν και σήμερα τη μεγάλη μάζα του εκλογικού του σώματος. Παραπλανητικό ήταν το σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ τότε: "Με ένα νόμο θα σκίσουμε τα μνημόνια" διατεινόταν σε όλους τους τόνους. Με ψεύδη υπέκλεψε την ψήφο των οπαδών του ΠΑΣΟΚ, που πίστεψαν στις εξαγγελίες του. Η συνέχεια είναι γνωστή. Ιδού τι γράφει στο πρόσφατο βιβλίο του ο δημοσιογράφος Θάνος Παπαδόπουλος: "Όταν το καλοκαίρι του 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ κατάλαβε ότι ο εκβιασμός του δεν περνά και μπροστά του υπήρχε άβυσσος, έστριψε το τιμόνι και έκανε την κωλοτούμπα για να σωθεί. Στράφηκε σε ό,τι παλιό και χρεωκοπημένο......Ο ΣΥΡΙΖΑ ζούσε τότε μέσα στις αυταπάτες του, όπως το ομολόγησε αργότερα ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας". Τον Ιούλιο του 2015, ο ΣΥΡΙΖΑ υπέγραψε και τρίτο μνημόνιο με την τρόικα, με όρους χειρότερους από τα δύο προηγούμενα.

                                                              Η ώρα της επιστροφής!

   Βρισκόμαστε στο 2023 και οι εκλογές ορίστηκαν να γίνουν στις 21 Μαϊου. Θα ιδούμε να επαναλαμβάνεται το ίδιο σκηνικό; Θα ήταν άδικο! Οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ, που μετακόμισαν στο ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει να επιστρέψουν και να δυναμώσουν τη μεγάλη δημοκρατική παράταξη. Οι ψευτιές του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν πλέον θέση στη συνείδηση του κόσμου. Παλιομοδίτικες οι πρακτικές του. Όσοι από τους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ έχασαν τον πολιτικό τους προσανατολισμό και την ιδεολογική τους ταυτότητα, θα πρέπει να το τολμήσουν. ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ! Το αντιμνημονιακό και αντισυστημικό μέτωπο ήταν μία φενάκη. Πέρα από το οπαδικό στοιχείο, που θα πρέπει να λειτουργήσει, υπάρχει και το ποιοτικό κριτήριο που είναι με το ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝΑΛ.

Υ.Σ. Δεν θεωρώ σωστό να επιρρίψουμε ευθύνες στη σημερινή κυβέρνηση της Ν.Δ., για όσα έπραξε ή δεν έπραξε η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή την πενταετία 2004-2009. Αναδρομική ισχύ ευθυνών δεν υπάρχει.