143. EΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ:
           
                  Η Γενοκτονία των Ποντίων!
   ( 19η Μαϊου: Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας)

                                     Ιστότοπος:ofigousiotis2.blogspot.com
                                     E-mail:giwrgospattas@gmail.com

 ( Η λέξη "γενοκτονία" ακούστηκε για πρώτη φορά στη Δίκη της Νυρεμβέργης, το 1945, από τον Αμερικανό καθηγητή Λέμκιν, θέλοντας να περιγράψει την επιχείρηση των Ναζί για την εξόντωση των Εβραίων, στα διάφορα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Έκτοτε, η λέξη χρησιμοποιείται συχνά  και σε κάθε παρόμοια περίπτωση προσπάθειας εξόντωσης και αφανισμού εθνικών και φυλετικών ομάδων μιας περιοχής - όπως π.χ. Ποντίων, Αρμενίων, περιοχών της Αφρικής κ.ο.κ.).

                          Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου!

     Η 19η Μαϊου έχει πλέον καθιερωθεί από την Ελληνική Βουλή (νόμος 2193/94) ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Με τη συμπλήρωση 101 χρόνων, από τις 19 Μαϊου 1919, ημέρα που ξεκίνησε η Β' και πιο καθοριστική φάση της εξόντωσης των Ελλήνων του Πόντου, παντού στην Ελλάδα - και στον όπου γης ποντιακό ελληνισμό - λαμβάνουν χώρα ποικίλες εκδηλώσεις για απότιση φόρου τιμής στους ποντιακούς πληθυσμούς που βρέθηκαν στο μάτι του κυκλώνα, σε μία οδυνηρή περίοδο της ανθρώπινης Ιστορίας, και μπροστά στα αιμοσταγή στίφη του Κεμάλ Ατατούρκ. Πέρα από το επετειακό, ιστορικό και καλλιτεχνικό μέρος αυτών των εκδηλώσεων, απαίτηση και σύνθημα όλου του ελληνισμού - και όχι μόνο του ποντιακού - είναι η άμεση αναγνώριση της Γενοκτονίας και της θυσίας των 350.000 Ελλήνων του Πόντου, τόσο από τα κράτη, που ακόμα δεν έχουν προχωρήσει στην αναγνώριση, όσο - και κυρίως - από την ίδια την Τουρκία.

                                  Σύντομη ιστορική ανασκόπηση!

      Ο ποντιακός ελληνισμός ζούσε στην περιοχή του Πόντου τουλάχιστο εδώ και 3.000 χρόνια! Το 1461, η Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας - που δημιουργήθηκε μετά την κατάληψη της Κων/λης από τους σταυροφόρους του 1204 -  έπεσε στα χέρια των Οθωμανών και έκτοτε η περιοχή αυτή γνώρισε, όπως και ο υπόλοιπος ελληνισμός, τη σκοτεινή περίοδο της δουλείας. Οι Έλληνες του Πόντου, ενώ αποτελούσαν μόνο το 40% του συνολικού πληθυσμού της περιοχής - μαζί με άλλες εθνότητες, όπως, Αρμένιοι, Τούρκοι, Εβραίοι κ.ά. - εντούτοις είχαν τα ηνία σε όλους τους τομείς της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτιστικής ζωής του τόπου τους. Πλήθυναν, αναπτύχθηκαν, έχτισαν τα σχολεία τους και ζούσαν ειρηνικά με τις υπόλοιπες εθνότητες. Το 1915, σύμφωνα με τους υπολογισμούς έγκυρων ιστορικών, οι Έλληνες του Πόντου ξεπερνούσαν τις 800.000! Τότε ήταν που οι Νεότουρκοι του Κεμάλ Ατατούρκ ξεκίνησαν την πρώτη φάση εξόντωσης των μη μουσουλμανικών πληθυσμών του Πόντου, έχοντας ως σύνθημα: " Ένα κράτος, ένα έθνος"! Μόνο Τούρκοι και μουσουλμάνοι, δηλαδή, να απομείνουν μέσα στο χώρο του νεοτουρκικού κράτους! Πρώτο θύμα τους οι Αρμένιοι και ακολούθησαν οι Έλληνες!

                                                Οι Β' και Γ' φάσεις της Γενοκτονίας!

     Η Β' φάση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου ξεκίνησε στις 19 Μαίου 1919! Τότε, ο Κεμάλ Ατατούρκ αποβιβάστηκε στην Τραπεζούντα και άρχισε την επιχείρηση εκκαθάρισης του ελληνικού στοιχείου από την περιοχή του Πόντου! Η πρώτη πράξη του σκηνικού αυτής της επιχείρησης, ήταν τα λεγόμενα "Δικαστήρια Ανεξαρτησίας". Με ανιστόρητα προσχήματα, στήνονταν εικονικές δίκες και εκτελούνταν αμέσως οι ηγέτες των Ελλήνων και οι έχοντες οικονομική επιφάνεια. Σπίτια και περιουσίες κάηκαν και λεηλατήθηκαν. Οι νέοι άνδρες, για να γλιτώσουν το μαχαίρι του Τούρκου, ανέβηκαν στα βουνά και δημιούργησαν αντάρτικες ομάδες των 25 - 30 ατόμων - ένα αντάρτικο σωτηρίας, ουσιαστικά, παρά αντίστασης, καθώς μόνο λίγοι από αυτούς έφεραν όπλα. Όσοι έμειναν πίσω, γνώρισαν δύο από τις πιο φρικτές πρακτικές εξόντωσής τους: τα "Τάγματα Εργασίας" και τις πορείες εξορίας δίχως τέλος και προορισμό, προς τα βάθη της Ανατολίας!

Έλληνες Πόντιοι, σε πορεία δίχως προορισμό!

Εκτελεσμένοι Πόντιοι, μπροστά στην
εκκλησία του χωριού τους!

     

    

    Τα "Τάγματα Εργασίας"( Αμελέ Ταμπουρού) - τα οποία είχαν ξεκινήσει από το 1911 - τα αποτελούσαν άνδρες 15 έως 45 ετών, που δεν τους άφηναν να πάρουν όπλα. Σ' αυτούς, ανέθεταν βαριές εργασίες ( σε λατομεία, ορυχεία, κατασκευές δρόμων κ.λ.π.), όπου οι περισσότεροι πέθαιναν από την πείνα, τις κακοποιήσεις, τις κακουχίες και τις αρρώστιες!  Τον υπόλοιπο πληθυσμό, που δεν είχαν ανεβεί στο βουνό, τους έβαζαν σε συνεχείς πορείες, δίχως τέλος και προορισμό, όπου πολλοί κατέληξαν από τη δίψα, την πείνα και την εξάντληση! Τα "Τάγματα Εγασίας" και οι πορείες εξορίας ήταν "ένα Άουσβιτς εν ροή", όπως ειπώθηκε! Όσοι από τους Έλληνες του Πόντου κατάφεραν να επιζήσουν, κατέφυγαν, είτε σε γειτονικά κράτη (Ρωσία, Ουκρανία κ.ά.), είτε στην Ελλάδα, μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, τη Συνθήκη της Λωζάνης και την ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Από τα ορφανά παιδιά των Ελλήνων του Πόντου - περίπου 100.000, όπως υπολογίζεται - μόνο τα 15.000 κατέληξαν στο Πατριαρχείο της Κων/λης. Για τα υπόλοιπα, αγνοείται η τύχη τους. Ένα ποσοστό από αυτά είναι βέβαιο ότι υιοθετήθηκαν από Τούρκους και άλλαξαν ταυτότητα!

                          Οι σύγχρονοι Πόντιοι - Ποιοι αναγνώρισαν ήδη τη Γενοκτονία!

     Οι σημερινοί Πόντιοι αποτελούν ένα δυναμικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας και διακρίνονται σε όλους τους τομείς της οικονομικής και πολιτιστικής μας ζωής. Ειδικά, τα όμορφα τραγούδια και οι χοροί τους - που μου αρέσουν ιδιαίτερα - κοσμούν και εμπλουτίζουν το πολιτιστικό μας γίγνεσθαι, τόσο μέσα στον ελλαδικό χώρο όσο και στο εξωτερικό. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η διάλεκτος των Ποντίων Ελλήνων, που αποτελεί ένα παραφθαρμένο ιδίωμα της αρχαίας ελληνικής μας γλώσσας, ένα ατράνταχτο στοιχείο ότι οι Έλληνες του Πόντου ποτέ δεν έχασαν τις ελληνικές τους ρίζες και δεν αλλοίωσαν την ελληνική τους ταυτότητα, μέσα στο διάβα των αιώνων και από την πρώτη τους εγκατάσταση στην περιοχή του Πόντου, την οποία ακόμα και σήμερα θεωρούν κι εκείνη πατρίδα όπως την Ελλάδα! "Το όμαιμον, το ομόγλωσσον, το ομόθρησκον και ομόηθες" έμειναν άθικτα μέσα στους αιώνες!

     Εκτός από την Ελλάδα, τέλος, τη Γενοκτονία των Ποντίων έχουν ήδη αναγνωρίσει: η Σουηδία (το 2010), η Αρμενία (το 2015), η Ολλανδία (το 2015), η Γερουσία των ΗΠΑ (το 2014) και η Διεθνής Ένωση Γενοκτονιών (Internasional Association of Genodie Scholars ή IAGS).

                                       Ένα από τα νεότερα ποντιακά τραγούδια!

                           (Τραγουδούν οι αδελφοί Τσαχουρίδη και παίζει λύρα ο Ματθαίος.)

                                            Πατρίδα μ' αρεύω σε

                                            Πέντε οσπίτια έχτισα κι ασ' όλα ξεσπίτουμαι,

                                            πρόσφυγας είμ' άσο κουνί μ' κι ασ' όλα ξεσπίτουμαι,

                                            Θε μ' θα παλαλούμαι!

                                            Πατρίδα μ' αρεύω σε, αμόν καταραμένος,

                                            σα ξένα είμαι Έλληνας, αμόν καταραμένος,

                                            σα ξένα είμαι Έλληνας και σην Ελλάδαν ξένος.

                                            Όσπιτα 'θεκα ανάμεσα, σ' ορμήν και ποταμάκρη,

                                            πεγάδα μαρμαρόχτιστα, σ' ορμήν και ποταμάκρη,

                                            νερόν αμόν το δάκρυ.

                                            Πατρίδα μ' αρεύω σε, αμόν καταραμένος,

                                            σα ξένα είμαι Έλληνας, αμόν καταραμένος,

                                            σα ξένα είμαι Έλληνας και σην Ελλάδαν ξένος.

                                            Και τώρα αδακές διψώ, νερό να πίνω 'κι έχω,
                                            εντρέπομαι να ψάλαβω, νερό να πίνω 'κι έχω,
                                            τα χείλοπα μ' να βρέχω.

                                            Πατρίδα μ' αραεύω σε, αμόν καταραμένος,
                                            σα ξένα είμαι Έλληνας, αμόν καταραμένος,
                                            σα ξένα είμαι Έλληνας και σην Ελλάδαν ξένος!

https://www.youtube.com/watch?v=En0AABN2NOw  Αφοι Τσαχουρίδη (ποντιακό)