149. Να, και κάτι....θετικό στην Οξυά, μαζί με την καταστροφή! 

   Πολύ καλή, μετεωρολογικά, η προχθεσινή μέρα, ηλιόλουστη ανά την επικράτεια, αλλά οι διαπιστώσεις θλιβερές. Άλλο είναι να ακούει κανείς τηλεφωνικές περιγραφές και άλλο να βλέπει με τα μάτια του. Μία επίσκεψή μου προχθές εκεί στη γενέτειρα ήταν αρκετή για να διαπιστώσω - ιδίοις όμμασι - ότι ο τυφώνας της 18ης του Σεπτέμβρη άφησε εντονότατη τη σφραγίδα του στο χωριό της Οξυάς και κυρίως στην καθημερινή λειτουργία των κατοίκων του. 

    Στο προηγούμενο άρθρο μου - θεματική ενότητα 148 - είχα γράψει ότι θα χρειαστεί να γυρίσουμε χιλιετίες πίσω στο χρόνο, για να συναντήσουμε παρόμοια φαινόμενα και αποτελέσματα. Το πρώτο που έχω να προσθέσω σήμερα είναι το "πολλές χιλιετίες"! Δεν είναι μόνο οι δρόμοι και τα γεφύρια - μικρά ή μεγάλα - που εξαφανίστηκαν. Υπάρχουν και χειρότερα. Ακόμα και μικρές ρεματιές, όπου προ της θεομηνίας έτρεχε ασήμαντη ποσότητα νερού, τώρα έχουν γίνει αδιαπέραστες! Έχουν σχηματιστεί απότομες όχθες ύψους τριών μέτρων, περίπου. Δεν μπορούσα να πιστέψω σ' αυτό που έβλεπα. Εικόνες απερίγραπτες. Έχω ιδεί τεράστιους ογκόλιθους μήκους δύο και τριών μέτρων και ύψους ενός περίπου μέτρου, να έχουν μεταφερθεί από τα ορμητικά νερά της μικρής αυτής ρεματιάς! Σκεφθείτε τώρα τι έγινε στις μεγάλες ποταμιές! Είναι αδιανόητη η δυναμική των νερών που αναπτύσσεται μέσα στις κοίτες των ποταμιών, σ' αυτές τις καταιγιδοφόρες καταστάσεις και σε τέτοιες κατωφέρειες. Στις μεγάλες ποταμιές, οι απόκρημνες όχθες, που δημιουργήθηκαν, ξεπερνούν τα έξι μέτρα! Ακόμα και τα αγρίμια του λόγγου στο εξής θα δυσκολεύονται να διαβούν, για να πιουν νερό!

      Παρά το γεγονός ότι σήμερα στην Οξυά δεν υπάρχουν εγκλωβισμένοι - συγχαίρω τον πρόεδρο Λάμπρο Ευθυμίου που άφησε για δεκαπέντε μέρες τις δουλειές του και έμεινε στο χωριό μέχρι να απεγκλωβιστεί και ο τελευταίος κάτοικος! - οι άνθρωποι εκεί βρίσκονται σε απόγνωση. Δεν μπορούν πλέον να πάνε στα σπίτια τους και στις περιουσίες τους! Γι' αυτό και απευθύνουν έκκληση προς τις Τοπικές Αρχές - και φυσικά προς την Περιφέρεια Θεσσαλίας και την Κυβέρνηση - να κάνουν ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό, ώστε μέχρι την άνοιξη να αποκατασταθεί η κυκλοφορία των αυτοκινήτων στους δρόμους που καταστράφηκαν από τη φοβερή εκείνη θεομηνία. Ο δήμαρχος Μουζακίου, πάντως, ο κ. Στάθης, έχει σαφή εικόνα των καταστροφών. Πληροφορήθηκα ότι επισκέφθηκε με κλιμάκιο το χωριό της Οξυάς και είδε με τα μάτια του πώς έχει σήμερα η κατάσταση.

                             Υπάρχει και κάτι....θετικό στο μύλο της Οξυάς!

     Μέσα σ΄αυτή την κοσμοχαλασιά, στο χωριό της Οξυάς είδα ότι υπάρχει και κάτι.....θετικό! Ναι,....θετικό, στο μύλο του! Το Δασαρχείο Μουζακίου δεν θα μπορέσει τώρα να στείλει μηχανήματα για να γκρεμίσει τις μικροκατασκευές του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου του Αγίου Δημητρίου! Ο δρόμος για το μύλο, εκεί στην ακροποταμιά, έχει καταστραφεί! Καιρός να αναλογιστούν κάποιοι τα κρίματά τους! Τίποτε δεν σεβάστηκαν! Ούτε την Ιστορία και την Παράδοση αυτού τόπου, αλλά ούτε τον Άγιο Δημήτριο και την προσφορά της εκκλησίας του Αγίου, επί 600 χρόνια! Ό,τι υπήρχε εκεί στο μύλο, προσφορά προς την τοπική κοινωνία - και όχι μόνο - ήταν. Κανείς δεν πλήρωσε ποτέ, ούτε δραχμή, για να εξυπηρετηθεί. Ούτε στο μύλο, ούτε στη ντριστέλα και τα μαντάνια, τη στιγμή κατά την οποία σε άλλες περιοχές το συγκρότημα αυτό αποτελούσε και αποτελεί κερδοφόρα επιχείρηση! Κοινωνικό ήταν πάντα το έργο του Αγίου Δημητρίου στην Οξυά, όπως και στην προκείμενη περίπτωση. Αυτό δεν το γνώριζαν εκεί στο δασαρχείο, ώστε να γράψουν και να πουν λιγότερα ψέματα στις καταγγελίες τους; (Για το θέμα, δείτε το εκτενές άρθρο - ρεπορτάζ, θεματική ενότητα 128 αυτού του ιστότοπου).